Wat komt er op ons af?

Dit is al jarenlang de titel van de zedenleerblog. Helaas lag die de voorbije jaren een beetje onder het stof. De titel
mag blijven, want is meer dan ooit relevant Zedenleer tijdens de lockdown? Klik op Knubbes buik (de beer hier
rechts onder op de dobbelsteen) en bekijk eens wat mogelijk is en wat je fijn vindt om te doen.
Liefs, Sara

Wat er eerst stond:
Ook dit schooljaar staan er veel verschillende leuke en boeiende projecten op ons te wachten. Er zijn een aantal
onderwerpen die al gepland staan, maar we sluiten ons niet op in onze container en laten ook de buitenwereld op
ons af komen om nieuwe thema's aan te gaan.

vrijdag 15 mei 2020

Nieuws van jullie, de leerlingen zedenleer

De voorbije weken kreeg ik van een aantal van jullie een berichtje of mailtje. Ik vind het heel fijn om iets van jullie te horen, nu de meesten nog thuis zijn. 
Even een overzichtje: 

Kiya (klas Kim) maakte een vriendje van Knubbe. Joepie! Wisten jullie al dat jullie de verhalen van Knubbe niet hoeven te missen? Ze staan in de kolom van de tweede leefgroep ingesproken. 

Ook Nand, Bas en Max maakten berenvriendjes tijdens de noodopvang. 


Marie (godsdienst klas Petra en haar broertjes en zusjes) zaten in dezelfde bubbel in de noodopvang en maakten toen de schildpadjes voor hun mama. 


Lenne (klas Petra) koos als opdrachtje bij Sporo ervoor om naar de wolken te kijken en even weg te dromen. Ze zag ook een ijsje in de wolken.
"Hier is mijn foto van toen ik aan het dromen was. Ik keek naar de wolken en zag een ijsje in een wolk? Waar ik nu naar uitkijk na de coronatijd is: dat de school weer begint en dat ik al mijn vrienden en vriendinnen terugzie!! En dat het allemaal weer gewoon was als altijd! Maar waar ik wel gelukkig van word in de coronatijd is dat ik lekker op mijn trampoline kan springen en nog met mijn skateboard kan skaten." 


Lenne had eerder ook al een feestraadseltje gemaakt bij een eerdere opdracht. Knap! 

Loïc (klas Claudia) bekeek het musicalfragment van de film die we in de klas bekeken en zijn broer Julien (klas Petra) deelde likejes uit op alles wat hij bekeerk van de derde leefgroep. 

Jenne (klas Claudia) deelde zijn geluksmomentjes van begin mei. Deze zijn te lezen op de padlet bij 'Klein geluk'. 
Hij tekende ook een wolk met zijn dromen en doelen, waaronder bij de politie werken en een wereldreis maken. Dank je wel, Jenne om dit te delen. 
O ja, Jennes Feest van de Vrijzinnige Jeugd is niet kunnen doorgaan, zoals vele feesten. Hij heeft die dag (9 mei) wel een fijne dag gehad in het teken van het feest: wij zijn helden. Meer daarover staat ook op de padlet in de gelijknamige kolom. 

zaterdag 18 april 2020

Ook Knubbe blijft in zijn kot.

Lieve leerlingen,
Vanaf maandag gaan we een nieuwe fase in van het 'thuisonderwijs' Ook voor zedenleer zal er een aanbod zijn waar jullie uit kunnen kiezen, omdat andere leerstof voorrang heeft, zoals rekenen en taal en voor de vierde leefgroep w.o. (project) en Frans. Toch hopen Knubbe en ik af en toe iets van jullie te horen en zullen we foto's van resultaten hier posten. Ook Knubbe zit in zijn kot en heeft zijn eigen stukje zeep gekregen om zijn pootjes grondig te wassen.
Liefs, Sara

zaterdag 30 juni 2018

Sponsortocht 28 juni

Donderdag was het dan zo ver: onze veel besproken sponsortocht. Wat begon met een simpele vraag in de klas eind maart, is uitgegroeid tot een heuse belevingstocht en de warmte speelde daar zeker ook een rol in mee. 
In de lessen zedenleer was het laatste thema van het schooljaar door die ene vraag 'vluchtelingen' en dit werd ingevuld met een vluchtelingenspel, een bezoek aan de Olijfboom samen met de lln PGD zoals reeds stond te lezen op de blog en een evaluatieopdracht. De kinderen van Liesbet kregen het thema ook nog even aangehaald binnenin hun laatste lessenreeks, waardoor iedereen wel een beetje op de hoogte was en de beleving zou begrijpen. 

Vertrektijd op school: 10u. We wandelden richting UZ, om daar af te slaan naar de De Pintelaan richting de N60. Het was even wennen aan de warmte en we wandelden in een druk bewoonde wijk. 






Aan het grote kruispunt staken we de N60 over en gingen naar links terug richting Gent, om heel snel een rustige wijk in te stappen. 









Op een pleintje wachtten Achraf (Palestijnse nieuwkomer én vrijwilliger van de Olijfboom) en Mia (oud-collega RKG van De Boomgaard) ons op voor een eerste grenscontrole. Aangezien we meteen daarna een groot stuk langs de R4 zouden wandelen, had de politie ons aangeraden om zeker fluohesjes te dragen. Onze leerlingen vinden dat absoluut niet cool, merkte ik aan de reacties in de klas. Vandaar dat ik ervoor koos om het in de wandeling te verwerken. Iedereen kreeg op school een fluohesje, maar velen kozen ervoor om dat aan hun rugzak te hangen. Bij de eerste grenscontrole vroeg ik aan Achraf om de kinderen aan te spreken (in het Engels of Arabisch) en hen te wijzen op het belang van het fluohesje. Op die manier voelden de kinderen ook aan hoe het is om ergens aan te komen waar ze de taal niet begrijpen. Achraf had een reddingsvest aan (met dank aan papa Geert) om de link te leggen met de vele bootvluchtelingen en het fluohesje was meteen ook de link met de mensenstroom die in het verleden langs de snelweg te zien was. Deze eerste grenspost was ook onze eerste officiële stop (in de schaduw 😉) na 2,1 km en tijd voor het 10-uurtje. Het eerste deel van de vlucht zat erop. Tijd voor de 'oversteek'. 

foto nos.nl
foto knack.be




Langs de R4 is er helaas gaan wandelpad voorzien. De wegcode zegt dan dat de voetgangers het fietspad mogen gebruiken, indien ze voorrang verlenen aan de fietsers. 3.3 km lang was het dus even opletten, maar de sfeer zat erin en de kinderen gaven de boodschap heel goed door toen er fietsers langs kwamen. 





In de buurt van de Ghelamco Arena was er opnieuw even tijd om te rusten onder een bruggetje. Ondertussen kwam het telefoontje binnen dat Saar ons weldra zonder gips zou vervoegen en zo nog een deel kon meemaken. 













De laatste meters tot de volgende grenspost én lunchpauze. 







De 'oversteek' was achter de rug, we waren veilig aan de grens toegekomen van ons nieuwe land. Tot op heden moeten vluchtelingen hier in Brussel hun asiel aanvragen (maar met de niewe Europese overeenkomst kan er een en ander veranderen). De leerlingen zedenleer hadden tijdens het spel al een asielaanvraag ingevuld. Deze was toen in het Italiaans, om ook opnieuw aan te voelen hoe nieuwkomers geconfronteerd worden met een vreemde taal. De kinderen die deze aanvraag correct invulden, kregen een goedgekeurd asiel. De anderen kregen nog een kans tot beroep of werden afgekeurd. Die asielaanvragen werden bij het begin van de wandeling opnieuw uitgedeeld. 

Eenmaal in ons veilige land (Liedemeerspark Merelbeke), moest de asielaanvraag ingediend worden. Er waren drie mogelijkheden, waarvan 2 hierboven beschreven: de al dan niet goedgekeurde asielaanvraag. Dkinderen van KGD en PGD kregen een perskaart. We lazen in de klas getuigenissen van vluchtelingen die vertelden dat de pers niet over dezelfde grens mocht als de vluchtelingen. Achraf en ik deden de controle: hij in het Engels en ik in het Italiaans. De goedgekeurde aanvragen mochten eerst door. Een beetje verder stond Mia hen op te wachten aan de watertafel en kon er geluncht worden in de schaduw van een treurwilg. De leden van de pers waren verontwaardigd dat zij (nog) niet door mochten. Zij konden echter wel in tweede instantie de grens over na een woordje uitleg. Maar wat met de geweigerde aanvragen? In principe stopte hun reis op dat moment en zouden ze gerepatrieerd worden. We weten allemaal dat er ook velen onder de radar verdwijnen en hier zonder verblijfsvergunning verblijven. Uiteraard mochten deze kinderen ook nog mee wandelen, maar niet zonder een woordje uitleg over het woord 'illegaal'. Geen enkele mens is illegaal, maar verblijft misschien wel illegaal. De omstandigheden waarin iemand is geboren, kunnen heel verschillend en soms schrijnend zijn, maar we zijn allemaal mensen en hebben het recht om hier op aarde te verblijven. 







Claudia maakte het gebeuren nog een beetje realistischer door de rol van mensensmokkelaar op zich te nemen. Zij had een perskaart van een afwezige leerling bij zich gehouden en had zo Geike mee over de grens gesmokkeld. Ze liet zich er ook nog voor betalen (zie koekje in haar hand). 😉 Han werd met dezelfde perskaart ook nog eens over de grens gesmokkeld. Ik zelf lette eigenlijk vooral op de briefjes en niet op wie voor me stond, zodat iedereen kon eten en even rusten. Ik zou geen goede grensinspecteur zijn, denk ik. 😊


Lunchtijd onder de treurwilg en tijd voor ontspanning. 








Mia had bij haar zoon, die voor het Rode Kruis werkt, een Palestijnse vest geleend. Als het ijs nog niet gebroken (gesmolten) was tussen haar en Achraf, was dat toen zeker het geval. Het begin van een nieuwe vriendschap. 








Groepsfoto en tijd om terug te vertrekken. We hadden op dat moment al 6,7 km gewandeld met het eerste deel van het park inbegrepen.







Nog 3,4 km te gaan en dat was ook het meest ontspannen gedeelte. We hadden nog een uurtje om op school te geraken en wandelden duidelijk een beetje trager. 
Door het Liedemeerspark en dan langs de Schelde terug naar De Boomgaard. 











Ziezo, het relaas van een meer dan geslaagde wandeling. Nog even de cijfertjes. Alle kinderen  stapten meer dan €1600 bij elkaar voor het goede doel. Het mooie ervan is dat de aanzet en de vraag om te stappen vanuit de kinderen zelf kwam en dat we ook nooit hebben verplicht om geld in te zamelen. Het werd aangeboden en er werd op ingegaan. Hartelijk dank daarvoor. 


Een fijne zomer toegewenst, 
vanwege Rolf, Liesbet en Sara